سوال مهم اینجاست که چرا در بین ۵۰۰ شرکت برتر دنیا هیچ نشانی از نشانداران و برند های ایرانی نیست؟ ریشه در کجاست که نتوانسته ایم در اقتصاد عظیم جهان سهم کوچکی داشته باشیم ؟ آیا علت در کیفیت است ؟ یا عوامل دیگری موثر است ؟ دلیل برند شدن خیلی از سازمانها و شرکت های جهانی چیست ؟ و چرا این دغدغه در میان مدیران کسب و کار های ایرانی وجود ندارد؟ باید گفت در عصری زندگی می کنیم که برند و برند سازی فصل الخطاب تمامی عرصه ها شده است، چرا که توانسته سه حوزه هنر، اقتصاد و صنعت را در کنار هم داشته باشد. شکی نیست که اقتصاد های برتر جهان نقش برند ها را در جواممعشان درک کرده اند و با تمام توان در راستای تعالی و پیشرفت آنها می کوشند. باید افزود دیگر، اقتصاد جهان ساختاری حکومتی و حاکمیتی و دولتی و دستوری ندارد و این برند ها هستند که تعیین کننده نرخ رشد اقتصاد جوامع اند. در این میان الزام تحقق برند در ایران امری مغفول مانده است که تقریبا اکثر صاحبان کسب و کار آن را یک فرآیند لوکس و پر هزینه میدانند غافل از اینکه سرمایه گذاری است به مراتب سودآور و پر بازده تر، که به تعبیری می توان گفت همان کیمیایی که که قرن ها کیمیا گران به دنبال آن بوده اند. با وجود این بی توجهی ها و عدم اعتماد و اعتقاد به حوزه برند سازی ، برخی از کسب و کار های ایرانی نیز به این سمت رو آورده اند ، ولی از آنجایی که اغلب تعاریف اشتباه و مسیر نادرست بیان میشود و یا گاها مفاهیم عمیق بیان نمیشوند و سطحی به آنها پرداخته میشود منجر به نتایج نا مطلوب و دور از انتظار شده است. در این دوره کوشیده ایم تا علاوه بر مرور عمیق مفاهیم مدیریت برند، وارد حوزه مکمل و موثر برندسازی که همان مدیریت فضای ذهن و چالش های آن شویم و مطالب کاربردی را با مخاطبین در موضوعات کهن الگوها، اسطوره شناسی، نشانه شناسی، روانشناسی در برند و ضمیر ناخودآگاه به اشتراک گذاریم.